بررسی حجیت مثبتات ادله با رویکردی بر نظر امام خمینی(س)

چکیده پایان نامه: رساله حاضر بررسی حجیت ادله مثبتات در سه فصل تنظیم شده است که فصل اول ان، به بحث درباره حجیت مثبتات امارات اختصاص داده شده است، امارات به طرق ظنیه اطلاق می شود که بطور ظنی کاشف از حکم یا موضوعی باشد؛ از انجایی که ملاک حجیت در امارات، تتمیم کشف است، لذا هر معامله ای که با علم بشود، با امارات نیز همان گونه معامله می شود، یعنی لوازم و ملازمات امارات نیز مثل علم از باب قانون علیت حجت خواهند بود. در ادامه (فصل دوم) بیان شد که اصول عملیه نیز حکم ظاهری می باشد که وظیفه عملی مکلف را مشخص می نماید؛ البته حضرت ایت الله بجنوردی معتقدند که حکم ظاهری اصلا وجود ندارد و در شریعت تنها یک حکم داریم که همان حکم واقعی ذات باریتعالی می باشد، لذا امارات و اصول عملیه ظاهرالحکم هستند نه حکم ظاهری. در باب اصول عملیه قائل به عدم حجیت مثبتات آن شدیم (اگر اصلی به جهت اثبات لوازم عقلی و عادی جاری شود، آن را اصل مثبت می گویند) چرا که در اصول عملیه هیچ ملازمه ای بین تعبد به ملزوم و تعبد به لازم وجود ندارد، لذا با توجه به کبرایی که از دلیل « لاتنقض» استفاده می شود هر امری که در سابق متیقن باشد با جریان استصحاب ثابت می شود. بنابراین لوازم عقلی و عادی و حتی لوازم شرعی غیر مستقیم و اثار مترتب بر انها، بدلیل آنکه در زمان سابق متعلق یقین نیستند موضوعا و تخصصا از محدوده تعبد وارده در ادله اعتبار خارج می شوند. کلید واژه ها: اصول، امارات، اصل مثبت.